SONGS of Innocence

00. Titelpagina

  • SONGS of Innocence, 19 liederen voor sopraan, koor & harp
  • Gedichten: William Blake
  • Duur: ca. 60′
  • Jaar: 2018
  • Teksten & prenten: SONGS of Innocence | de gedichten
  • Tekst en bezetting: 
    1. Introduction                         (soprano solo, mixed choir & harp)
    2. The Shepherd.                      (male choir & harp
    3. The Ecchoing Green           (mixed choir & harp)
    4. The Lamb                              (SSA-solo, mixed choir & harp)
    5. The Little Black Boy           (soprano solo & harp)
    6. The Blossom                         (mixed choir)
    7. The Chimney Sweeper       (soprano solo, mixed choir & harp)
    8. The Little Boy lost               (female choir & harp)
    9. The Little Boy found           (female choir & harp)
    10. Laughing Song                      (mixed choir & harp)
    11. A CRADLE SONG                  (soprano solo & harp)
    12. The Divine Image                (mixed choir)
    13. HOLY THURSDAY                (mixed choir & harp)
    14. Night                                       (soprano solo, mixed choir & harp)
    15. Spring (                                   (mixed choir)
    16. Nurses Song                          (soprano solo, mixed choir & harp)
    17. Infant Joy                               (soprano solo & harp)
    18. A Dream                                 (mixed choir)
    19. On Anothers Sorrow          (soprano, mixed choir & harp)
  • Herdichting in het Nederlands door Katelijne De Vuyst.
  • Duiding: Terwijl overzee de Franse revolutie losbarstte, publiceerde William Blake (1757-1827) zijn negentien ‘SONGS of Innocence’ (1789). Met deze ‘Songs of Innocence’ positioneerde Blake zich in het educatieve genre van het kinderboek en linkte zijn poëzie aan het debat over de opvoeding dat komaf wou maken met de toen heersende opvattingen. De ‘Songs of Innocence’ bezingen de mens die nog verkeert in een toestand van onschuld of die nog vertoeft in het ‘Rijk van de Verbeelding’ en nog niet besmet is  door de ‘wereldlijkheid’. Ze zijn een ode aan alle positieve – maar ook fragiele – facetten van de Verbeelding en aan de ‘On-wereldlijkheid’: onschuld, lieflijkheid, kinderlijkheid, vrijheid… Blake etste en illustreerde deze ‘songs’ op koperplaat en kleurde ze in met de hand. Naar verluidt zong hij ze ook graag, bij voorkeur op ongekunstelde wijze. Op die manier creëerde hij miniatuur-gesamtkunstwerken waarin de verbale inhoud, de voorstellingsinhoud, de vorm, de kleur en de muziek een eenheid vormden en waarin woord en symbool elkaar wederzijds versterken.  ‘Als de belangrijkste criticus van de rede, wetenschap en techniek in de periode van de Verlichting en van de Industriële revolutie, ervoer hij het leven van de Verbeelding als meer reëel dan de materiële wereld. Heel wat latere en moderne kritiek op wetenschap en techniek is reeds door hem geformuleerd.’ [1]