---

The Little Girl Found: ENGELS-NEDERLANDS

• • • • • All the night in woe,
          Lyca’s parents go:
          Over vallies deep.
          While the desarts weep.
        • Tired and woe-begone.
          Hoarse with making moan:
          Arm in arm seven days.
          They trac’d the desert ways.
        • Seven nights they sleep.
          Among shadows deep:
          And dream they see their child
          Starvdd in desart wild.
        • Pale thro’ pathless ways
          The fancied image strays.
          Famish’d, weeping, weak
          With hollow piteous shriek
        • Rising from unrest,
          The trembling woman prest,
          With feet of weary woe;
          She could no further go.
        • In his arms he bore.
          Her arm’d with sorrow sore:
          Till before their way
          A couching lion lay.
        • Turning back was vain,
          Soon his heavy mane.
          Bore them to the ground;
          Then he stalk’d around.
        • Smelling to his prey,
          But their fears allay,
          When he licks their hands:
          And silent by them stands.
        • They look upon his eyes
          Fill’d with deep surprise:
          And wondering behold.
          A spirit arm’d in gold.
        • On his head a crown
          On his shoulders down,
          Flow’d his golden hair.
          Gone was all their care.
        • Follow me he said,
          Weep not for the maid;
          In my palace deep.
          Lyca lies asleep.
        • Then they followed,
          Where the vision led;
          And saw their sleeping child,
          Among tygers wild.
        • To this day they dwell
          In a lonely dell
          Nor fear the wolvish howl,
          Nor the lion’s growl.

 

• • • • • HET KLEINE MEISJE GEVONDEN
        • Gans de nacht bedroefd
        • stappen Lyca’s ouders
        • Door diepe valleien,
        • Wijl de woestijnen wenen.
        • Moe en gebroken van smart,
        • Hees van het gejammer :
        • Arm in arm, zeven dagen lang,
        • Zochten ze langs de woestijnwegen .
        • Ze slapen zeven nachten
        • Tussen diepe schaduwen;
        • En dromen dat ze hun kind zien,
        • Verkommerd in de wilde woestijn.
        • Het geliefde beeld dwaalt
        • Langs ongebaande wegen,
        • Uitgehongerd, wenend, verzwakt,
        • Meelijwekkend  hol om hulp schreeuwend.
        • Ontwakend uit haar slaap,
        • Veert de bevende vrouw recht,
        • Maar door pijnlijke zware voeten ;
        • Kon ze niet verdergaan.
        • In zijn armen droeg hij haar,
        • Gehuld in rauwe droefheid;
        • Tot er een leeuw voor hen
        • Uitgestrekt lag op de weg.
        • Terugkeren was onmogelijk;
        • Met zijn zware manen
        • duwde hij hen vlug op de grond;
        • Dan paradeerde hij errond
        • Ruikend aan zijn prooi.
        • Maar hun angsten ebden weg
        • Wanneer hij hun handen likte
        • En stil bij hen bleef staan.
        • Vervuld van diepe verbazing
        • Kijken ze op in zijn ogen,
        • En aanschouwen in verwondering
        • Een geest gehuld in goud:
        • Een kroon op zijn hoofd,
        • Langs zijn schouders golfde
        • Zijn gouden haar omlaag:
        • Weg was al hun zorg.
        • ‘Volg mij’, zei hij.
        • ‘Ween niet om het meisje;
        • Lyca ligt veilig te slapen.
        • in mijn paleis’
        • Dan gingen ze mee,
        • Waar de verschijning hen bracht:
        • En ze zagen hun slapend kind
        • Tussen wilde tijgers.
        • Tot vandaag wonen ze
        • In een vreedzaam dal:
        • Noch het wolvengehuil vrezen ze,
        • Noch het gegrom van de leeuw.